حدیث 158. تفاوت، از زمين تا آسمان است

خداوند ـ كه نام او بلند باد ـ مى‏فرمايد: «به عزّت و جلالم سوگند، از ميان آفريدگانم آفريده‏اى كه نزد من محبوب‏تر از بنده مؤمنم باشد، نيافريدم و بدين جهت، او را به اسم خودم، مؤمن، نام نهادم. البته [گاه] او را از آنچه ميان مشرق و مغرب است، محروم مى‏سازم و اين انتخاب من براى اوست و [گاه ]او را از آنچه ميان مشرق و مغرب است، بهره‏مند مى‏سازم و آن، انتخاب من براى او است. پس بايد به خواست من، خشنود باشد و بر بلاى من، صبر كند و نعمت‏هاى مرا شكر نمايد. اى محمّد! او را در شمار صديقين (بندگان راستين) خود مى‏نويسم».