حدیث 158. تفاوت، از زمين تا آسمان است

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: شَكى نَبىٌّ مِنَ الاَنبِياءِ اِلى رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَقالَ : يا رَبِّ يَكونُ العَبدُ مِن عَبيدِكَ يُؤمِنُ بِكَ وَ يَعمَلُ بِطاعَتِكَ ، فَـتَزوى عَنهُ الدُّنيا ، وَ تَعرِضُ لَهُ البَلاءَ ، وَ يَـكونُ العَبدُ مِن عَبيدِكَ يَكفُرُ بِكَ و يَعمَلُ بِمَعاصيكَ ، فَتَزوى عَنهُ البَلاءَ وَ تَعرِضُ لَهُ الدُّنيا . فَاَوحَى اللّه‏ُ عَزَّ وَ جَلَّ اِلَيهِ ؛اَنَّ البِلادَ وَالعِبادَ لى ، و اَ نَّهُ لَيسَ مِن شَى‏ءٍ اِلاّ يُسَبِّحُنى و يُهَلِّـلُنى و يُـكَبِّرُنى ، واَمّا عَبدىَ المُؤمِنُ فَلَهُ سَيِّـئاتٌ فَاَزوى عَنهُ الدُّنيا ، و اَعرِضُ لَهُ البَلاءَ حَتّى يَأتيَنى فَاَجزِيَهُ بِحَسَناتِهِ ، و اَمّا عَبدىَ الكافِرُ فَلَهُ حَسَناتٌ فَاَزوى عَنهُ البَلاءَ ، و اَعرِضُ لَهُ الدُّنيا حَتّى يَأتيَنى فَاَجزِيَهُ بِسَيِّئاتِهِ ؛

يكى از پيامبران به پروردگارش شِكوه نمود و گفت: پروردگارا! بنده‏اى از بندگانت به تو ايمان مى‏آورد و طبق فرمان تو عمل مى‏كند و تو، دنيا را از او باز مى‏دارى (او را از دنيا محروم مى‏كنى) و در معرض بلا قرارش مى‏دهى. و بنده‏اى از بندگانت به تو كفر مى‏ورزد و تو را نافرمانى مى‏كند و تو، بلا را از او باز مى‏دارى و دنيا را به او ارزانى مى‏كنى! خداوند عزّ و جلّ به او وحى فرمود: «سرزمين‏ها و بندگان، از آنِ من‏اند و هيچ چيزى نيست، جز اين‏كه مرا منزه و يگانه و بزرگ مى‏داند. امّا بنده مؤمنم، گناهانى دارد و من دنيا را از او باز مى‏دارم و او را در معرض بلا قرار مى‏دهم تا اين‏كه [در قيامت] نزد من بيايد و پاداش خوبى هايش را بدهم. و امّا بنده كافرم، خوبى‏هايى دارد، و من بلا را از او باز مى‏دارم و دنيا را به او عَرضه مى‏كنم تا نزد من بيايد و كيفر گناهانش را بدهم».

منبع: المعجم الكبير ، ج 12، ص 117، ح 12735 .