حدیث 171. سفرى معنوى
امام على عليهالسلام: اَ لْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لا مَقْنوطٌ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ لا مَخْلُوٌّ مِنْ نِعْمَتِهِ، وَ لا مُؤيَسٌ مِنْ رَوْحِهِ، وَ لا مُسْتَنْكَفٌ عَنْ عِبادَتِهِ الَّذى بِكَلِمَتِهِ قامَتِ السَّماواتُ السَّبْعُ، وَ اسْتَقَرَّتِ الاَرْضُ المِهادُ، وَ ثَبَتَتِ الجِبالُ الرَّواسى، وَ جَرَتِ الرِّياحُ اللَّواقِحُ، وَ سارَ فى جَوِّ السَّماءِ السَّحابُ وَ قامَتْ عَلى حُدودِهَا الْبِحارُ؛ ستايش، از آنِ خدايى است كه كسى را از رحمتش نوميد و از نعمتهايش محروم نمىكند؛ اميد كسى را از لطف خويش نمىبُرد و كسى را از پرستش خود، باز نمىدارد؛ همان كه به فرمانش، آسمانهاى هفتگانه برپا شدند و زمينِ هموار، برقرار شد و كوههاى استوارِ سر به فلك كشيده، پابرجا گشتند و بادهاى بارور كننده، روان شدند و ابرها در فضاى آسمان به حركت درآمدند و درياها در كرانههاى خود ايستادند. منبع: من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 514، ح 1482.
فهرست زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 171. سفرى معنوى حديث و آيات
|
