حدیث 217. خداپسندانه وارد شويد

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : مَنْ مَشى فى صُلْحٍ بَيْنَ اثْنَينِ صَلّى عَلَيْهِ مَلائِكَةُ اللّه‏ِ حَتّى يَرْجِعَ وَ اُعْطىَ ثَوابَ لَيْلَةِ القَدرِ، وَ مَنْ مَشى فِى قَطيعَةٍ بَيْنَ اثْنَينِ كانَ عَلَيْهِ مِنَ الوِزْرِ بِقَدْرِ ما لِمَنْ اَصْلَحَ بَيْنَ اثْنَينِ مِنَ الاَجْرِ مَكْتوبٌ عَلَيْهِ «لَعْنَةُ اللّه‏ِ» حَتّى يَدْخُلَ جَهَنَّمَ فَيُضاعَفَ لَهُ العَذابُ؛

هر كس براى آشتى ميان دو كس قدم بردارد، فرشتگان خدا بر او درود مى‏فرستند تا [وقتى كه] بازگردد و پاداش شب‏قدر به او داده مى‏شود و هر كس براى قطع رابطه ميان دو كس قدم بردارد، وبال گناه او به اندازه ثواب كسى است كه ميان دو نفر آشتى برقرار نمايد و لعنت خدا بر او نوشته مى‏شود تا با ورود به دوزخ، عذابش دو چندان گردد.

منبع: وسائل الشيعة، ج 13، ص 163، ح 7.