حدیث 220. به سوى بهشت
امام على عليهالسلام: اِنَّ لِلّهِ عِبادا كَسَرَتْ قُلوبَهُم خَشْيَةُ اللّهِ فَاسْتُـكْفُوا عَنِ المَنْطِقِ، وَ اِنَّهُمْ لَفُصَحاءُ عُقَلاءُ اَلِبّاءُ نُبَلاءُ، يَسْبِقونَ اِلَيهِ بِالاَْعْمالِ الزّاكيَةِ، لا يَسْتَـكْثِرونَ لَهُ الكَثيرَ، وَ لا يَرْضَونَ لَهُ القَليلَ، يَرَوْنَ اَنْفُسَهُمْ اَ نَّهُمْ شِرارٌ وَ اِنَّهُمُ الاَكْياسُ الاَبْرارُ؛ خداوند، بندگانى دارد كه ترس از خدا، دلهايشان را شكسته و از اين رو، زبان در كام كشيدهاند در حالى كه مردمانى سخنور و عاقل و صاحبدل و نجيباند؛ با اعمال پاك به سوى خدا مىشتابند؛ اعمال زياد را در پيشگاه خدا زياد نمىدانند و به عمل كم، راضى نمىشوند؛ خود را بدترينِ مردم مىدانند، در حالى كه هشيارترين و نيكوكارترينِ مردماناند. منبع: بحار الأنوار، ج 69، ص 286، ح 21.
فهرست زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 220. به سوى بهشت حديث و آيات
|
