حدیث 231. تجاوز از حدود، ظلم است

امام صادق عليه‏السلام: كانَ رَسُولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله اِذا اَرادَ اَنْ يَبْعَثَ سَريَّةً دَعاهُمْ فَاَجْلَسَهُمْ بَيْنَ يَدَيْهِ، ثُمَّ يَقولُ: سيروا بِسْمِ اللّه‏ِ وَ بِاللّه‏ِ وَ فى سَبيلِ اللّه‏ِ وَ عَلى مِلَّةِ رَسولِ اللّه‏ِ لا تَغُلّوا، وَ لا تُمَثِّلوا، وَ لا تَغْدِروا، وَ لا تَقْتُلوا شَيْخا فانيا وَ لا صَبيّا، وَ لا اِمْرَاَةً، وَ لا تَقْطَعوا شَجَرا اِلاّ اَنْ تُضْطَرُّوا اِلَيْها، وَ اَ يُّما رَجُلٍ مِنْ اَدْنَى الْمُسْلِمينَ اَوْ اَفْضَلِهِمْ نَظَرَ اِلى رَجُلٍ مِنَ الْمُشْرِكينَ فَهُوَ جارٌ حَتّى يَسْمَعَ كَلامَ اللّه‏ِ فَاِنْ تَبِعَـكُمْ فَاَخوكُمْ فِى الدّينِ، وَ اِنْ اَبى فَاَبْلِغُوهُ مَأْمَنَهُ وَ اسْتَعينوا بِاللّه‏ِ عَلَيهِ؛

رسول خدا، هرگاه تصميم مى‏گرفت كه گروهى را براى جنگ بفرستد، آنها را فرا مى‏خواند و پيش روى خويش مى‏نشاند و مى‏فرمود: با نام خدا و براى خدا و در راه خدا و بر دين رسول خدا برويد و كينه‏توزى نكنيد و كُشته‏هاى دشمن را مُثله نكنيد (گوش و بينى و ساير اعضاى بدنشان را نبُريد) و پيمان‏شكنى نكنيد و پيرمردِ از كار افتاده و كودك و زنى را نكشيد و درختى را قطع نكُنيد ـ مگر وقتى كه چاره‏اى جز آن نباشد ـ و اگر مسلمانِ دون‏پايه يا عالى‏رتبه‏اى يكى از مُشركان را پناه داد، آن مشرك، در پناه اسلام است تا كلام خدا را بشنود. پس از آن، اگر از شما پيروى كرد [و مسلمان شد]، برادر دينى شماست و اگر امتناع ورزيد، او را به پناهگاهش برسانيد و از خدا بخواهيد كه در فرصت ديگرى، شما را بر او چيره سازد.

منبع: فروع كافى، ج 5، ص 27، ح 1.