حدیث 233. گناهان بزرگ؟
پيامبر صلىاللهعليهوآله: اَ لْـكَبائِرُ تِسْعٌ: اَعْظَمُهُنَّ الاِْشْراكُ بِاللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ قَتْلُ النَّفْسِ الْمُؤْمِنَةِ، وَ اَكْلُ الرِّبا، وَ اَكْلُ مالِ الْيَـتيمِ، وَ قَذْفُ الْمُحْصَنَةِ، وَ الْفَرارُ مِنَ الزَّحْفِ وَ عُقوقُ الْوالِدَيْنِ، وَ اسْتِحْلالُ الْبَيْتِ الحَرامِ، وَ السِّحْرُ فَمَنْ لَقىَ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هُوَ بَرىءٌ مِنْهُنَّ كانَ مَعى فى جَنَّةٍ مَصاريعُها مِنْ ذَهَبٍ؛ گناهان بزرگ، نُه تاست: شريك قائل شدن براى خداى عزّ و جلّ ـ كه بزرگترينِ آنهاست ـ و كشتن مؤمن و رباخوارى و خوردن مال يتيم و تهمت زدن به زن پاكدامن و فرار از ميدان جهاد و بىاحترامى به پدر و مادر و بىحرمتى به خانه خدا و جادوگرى. هر كس پاك از اين نُه گناه، خداى ـ عزّ و جلّ ـ را ديدار كند، با من در بهشت خواهد بود كه درهاى آن از طلاست. منبع: بحار الأنوار، ج 77، ص 170، ح 7.
فهرست زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 233. گناهان بزرگ؟ حديث و آيات
|
