حدیث 238. خدايا! موفّقم بگردان

امام باقر عليه‏السلام: ـ لَمّا ذُكِرَ عِنْدَهُ الاَغْنِيَاءَ مِنَ الشّيعةِ، فَـكَاَ نَّهُ كَرِهَ ما قيلَ فيهِمْ، فَقالَ ـ : اِذا كانَ المُؤْمِنُ غَنيّا رَحيما وَصولاً، لَهُ مَعْرُوفٌ اِلى اَصْحابِهِ، اَعْطاهُ اللّه‏ُ اَجْرَ ما يُنْفِقُ فِى البِرِّ اَجْرَهُ مَرَّتَيْنِ ضِعْفَيْنِ لاَِنَّ اللّه‏َ تَعالى يَقولُ فى كِتابِهِ «وَ ما اَمْوالُـكُمْ وَ لا اَوْلادُكُمْ بِالَّتى تُقَرِّبُـكُمْ عِنْدَنا زُلْفى اِلاّ مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحا فَاُولئِكَ لَهُمْ جَزاءُ الضِّعْفِ بِما عَمِلوا وَ هُمْ فِى الغُرُفاتِ آمِنونَ»؛

در حضور امام باقر عليه‏السلام از شيعيان ثروتمند سخن به ميان آمد. به نظر رسيد كه حضرت از سخنانى كه در باره آنها گفته شد، خوششان نيامد و فرمودند: چنانچه مؤمنِ ثروتمند، مهربان و بخشنده باشد و به يارانش نيكى و احسان كند، خداوند، مزد آنچه را در كارهاى نيك خرج مى‏كند، دو برابر به او مى‏دهد؛ زيرا خداى تعالى در كتاب خود مى‏فرمايد: «اموال و فرزندانتان، هرگز شما را نزد ما مقرَّب نمى‏گردانند، مگر كسانى [از شما ]را كه ايمان بياورند و عمل صالح انجام دهند، كه در مقابل آنچه انجام داده‏اند، پاداششان چندين برابر خواهد بود و آنان در خانه‏هاى بهشت، آسوده خاطرند».

منبع: علل الشرايع، ص 604، ح 73.