حدیث 247. عزت و ذلّت، در دست خداست

فكر مى‏كنى اگر خداوند به كسى چيزى داده، به اين خاطر است كه او در پيشگاه خدا احترام دارد؟ و اگر به كسى چيزى نداده، از آن روست كه او در نظر خدا، خوار و بى‏مقدار است؟ نه! بلكه مال و ثروت، از آنِ خداست كه نزد انسان به امانت مى‏گذارد و به انسان‏ها اجازه مى‏دهد كه با رعايت ميانه‏روى، بخورند و بپوشند و ازدواج كنند و وسيله سوارى سوار شوند و اضافه آن را به مؤمنانِ نيازمند بدهند و به اين وسيله، آنها را از پريشانى برهانند. پس هر كس چنين كند، آنچه مى‏خورد و مى‏نوشد و سوار مى‏شود و ازدواج مى‏كند، حلال است و هر كس از اين حد تجاوز كند، بر او حرام است ... آيا خيال مى‏كنى اگر خداوند مالى را به امانت به كسى بدهد، او حق دارد اسبى را به ده هزار دِرهم بخرد، در حالى كه اسب بيست دِرهمى هم برايش كافى است؟ ... و حال آن كه خداوند فرموده است: «اسراف نكنيد كه خدا اسرافكاران را دوست ندارد»؟!