حدیث 252. حق محرومان؟
قرآن كريم:
هُوَ الَّذى أَنشَأَ جَنّاتٍ مَعْروشاتٍ وَ غَيْرَ مَعْرُوشاتٍ وَ النَّخْلَ وَ الزَّرْعَ مُخْتَلِفا أُكُلُهُ وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمّانَ مُتَشبِها وَ غَيْرَ مُتَشبِهٍ كُلوا مِن ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ آتوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفينَ؛ اوست خدايى كه براى شما باغهايى از درختان داربستى (مانند درخت انگور) و درختان غير داربستى مانند درخت خرما و انواع زراعتها كه ميوه و دانهها و طعمهاى متفاوت دارند و زيتون و انار و ميوههاى مشابه (چون زردآلو) و نامشابه (چون سيب و انار) بيافريد. از ميوههاى آن، به هنگامى كه به ثمر مىنشيند، بخوريد و حق آن را به هنگام درو بپردازيد و اسراف نكنيد، كه خداوند مسرفان را دوست ندارد. منبع: سوره انعام، آيه 141.
فهرست زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 252. حق محرومان؟ حديث و آيات
|
