حدیث 282. سگ لعنت شده
امام صادق عليهالسلام: ـ عِنْد ما سَاَ لَهُ المُفَضَّلُ عَنْ عِلَّةِ تَحْريمِ الْخَمْرِ ـ : حَرّمَ اللّهُ الْخَمْرَ لِفِعْلِها وَ فَسادِها لاَِنَّ مُدْمِنَ الْخَمْرِ تُورِثُهُ الاِْرْتِعاشَ، وَ تَذْهَبُ بِنورِهِ، وَ تَهْدِمُ مُرُوَّتَهُ، وَ تَحْمِلُهُ عَلى اَنْ يَجْتَرِئَ عَلَى اِرْتِكابِ الْمَحارِمِ وَ سَفْـكِ الدِّماءِ وَ رُكوبِ الزِّنا، وَ لا يُؤْمَنُ اِذا سَـكِرَ اَنْ يَثِبَ عَلى حُرَمِهِ وَ لا يَعْقِلُ ذالِكَ، وَ لا يَزيدُ شارِبَها اِلاّ كُلَّ شَرٍّ؛ در پاسخ به سؤال مُفَضَّل از علّت تحريم شراب فرمودند: خداوند، شراب را به علت تأثير بد و فسادى كه به وجود مىآورد حرام كرد؛ زيرا شرابخوار دچار رَعْشه مىشود، نورانيت دلش از بين مىرود، مردانگى و مروّت را از دست مىدهد، بر ارتكاب كارهاى حرام و خونريزى و زنا، گستاخ و بىپروا مىشود و در حال مستى و بىعقلى، هيچ بعيد نيست كه به محارم خود نيز تجاوز كند. شراب، براى شرابخوار، جز شرّ و بدى به همراه ندارد. منبع: علل الشرايع، ص 476، ح 2.
فهرست زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 282. سگ لعنت شده حديث و آيات
|
