حدیث خـداشــناسى

قـالَ الحَسنُ بنُ عَلِىٍ عليهماالسلام فى قَولِ‏اللّه‏ِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ : «بِسمِ‏اللّه‏ِ الرَّحمنِ الرِّحيمِ»: فَقالَ: اللّه‏ُ هُوَ الَّذِي يَتَأَلَّهُ إِلَيْهِ عِنْدَ الْحَوائِجِ وَالشَّدائِدِ كُلُّ مَخْلُوقٍ عِنْدَ اِنْقِطاعِ الرَّجاءِ مِنْ كُلِّ مَنْ دُونَهُ وَتُقَطَّعُ الأسْبابَ مِنْ جَميعِ مَنْ سِواهُ تَقُولُ بِسْمِ اللّه‏ِ أَيْ أَسْتَعينُ عَلى أُمُورِي كُلِّها بِاللّه‏ِ الَّذِي لا تُحِقُّ الْعِبادَةُ إلاّ لَهُ، المُغيثُ إذا اسْتُغيثَ وَالُمجيبُ إذا دُعِى .

امام مجتبى عليه‏السلام با تفسير «بسمله» راه فطرت (كه يكى از قوى‏ترين برهانهاى خداشناسى است) را بيان مى‏كند، آن حضرت فرمـود: «خداوند متعال وجودى است كه همه موجودات در نيازمندى و سختيها به او پناه مى‏برند، به ويژه هنگامى كه اميد از غير او قطع گردد و همه وسائط و اسباب را ناچيز ببيند. [يعنى فطرت خداشناسى، انسان را در تنگناها به سوى واجب الوجود هدايت مى‏كند]اين كه مى‏گويى: «بسم اللّه‏ ..»؛ يعنى يارى و كمك مى‏خواهم در همه كارهايم از خداوندى كه عبادت (خضوع و كرنش) براى غيرش سزاوار نيست، او فريادرسى است كه به هنگام دادخواهى دستگيرى مى‏نمايد، و اگر كسى بخواندش پاسخ مى‏گويد.»

منبع: ـ بسمله، مصدر قراردادى «بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم» است.