حدیث عبادت در سرزمين عرفات

قـالَ الحَسنُ عليه‏السلام : إِنَّ اللّه‏َ تَعالَى يُباهي مَلائِكَتَهُ بِعِبادِةِ يَوْمِ عَرَفَةِ فَيَقُولُ: عِباِدي جاؤُنِي شُعْثا يَتَعَرَّضُونَ لِرَحْمَتِي فَأُشْهِدُكُمْ أَنِّي قَدْ غَفَرَتُ لُِمحْسِنِهِمْ وَ شَفَّعْتُ مُحْسِنَهُمْ فِيمُسِيئِهِمْ وَإِذا كانَ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَمِثْلُ ذلِكَ.

امام حسن عليه‏السلام فرمود: همانا خداوند مباهات و افتخار به بندگانِ خود در سرزمين عرفات مى‏كند و به فرشتگان خود مى‏گويد: بندگانِ من بر روى خاكها نشسته‏اند و طلب رحمت مى‏كنند گواه باشيد كه من نيكوكاران آنها را بخشيدم و آنان را شافع و واسطه در بخشش گناهكاران آنها قرار دادم و به هنگام قيامت نيز آنان شفاعت مى‏كنند.

منبع: تاريخ ابن عساكر، ج 12، ص 529.