حدیث عـدالت خــداوند
قالَ عُزَيرٌ عليهالسلام: يا رَبِّ إنّى نَظَرْتُ فىجَميعِ أُمُورِكَ وَإحكامِها فَعَرَفْتُ عَدْلَكَ بِعَقلى، وَ بَقِىَ بابٌ لَم أعْرِفْهُ: إنَّكَ تَسخَطُ عَلى أهلِ البَلِيَّةِ فَتَعُمُّهُمْ بِعَذابِكَ وَ فيهِمُ الأطفالُ!... فَقيلَ لَهُ: يا عُزَيرُ، إنَّ القَومَ إذَااستَحَقُّوا عَذابى قَدَّرْتُ نُزُولَهُ عِندَ انْقِضاءِ آجالِ الأطفالِ، فَماتَ اُولئِكَ بِآجالِهِم وَ هَلَكَ هؤُلاءِ بِعَذابى. حضرت عُزير پيامبر عليهالسلام به خداوند عرضه داشت: پروردگارا! من در همه امور تو تفكّر كردم واتقان واستوارى در آنها مشاهده كردم و با عقل خودم به عدالت تو پى بردم، اما چيزى ماند كه آن را نفهميدهام و آن اينكه تو بر اهل بلا خشم مىگيرى و بلا همه را فرا مىگيرد، در حالى كه در ميان آنان كودكان خردسال نيز هستند، (تر و خشك را با هم مىسوزانى؟ ...). گفته شد: اى عزير! هرگاه مردمى سزاوار عذاب من شوند، هنگامى آن عذاب را نازل مىكنم كه عمر كودكان نيز به سر آمده باشد؛ پس كودكان بر اثر سرآمدن اجلشان مىميرند، اما گنهكاران با عذاب من هلاك مىشوند. منبع: ميزان الحكمة، ح 12479
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « گهرهای قدسی » عـدالت خــداوند
|