حدیث غم زُدايى از اصحاب

شوخ طبعى و مزاح، در حدّ اعتدال و دورى از افراط، پسنديده است. سيره پيامبر و ائمّه عليهم‏السلامچنين بوده كه گاهى براى شاد كردن كسى يا زدودن غم و غصّه از او، شوخى مى‏كردند و سخنان شيرين و شوخى‏آميز مى‏گفتند. انسانهاى شوخ طبع به خاطر آن كه موجب شادى و نشاط ديگران مى‏شوند، محبوبيّت پيدا مى‏كنند و افراد عبوس و اخمو و بدخلق، از نظر خداوند هم مطرودند. امّا بايد حدّ و حريم‏ها حفظ شود و به زياده‏روى و افراط كشيده نشود و شوخى و مزاح، سبب رنجش ديگران و تحقير و استهزاى آنان نگردد.