حدیث تنديس عدالت
قـالَ عليهالسلام: وَاللّهِ لَوْ اُعْطِيتُ الْأَقاليمَ السَّبْعَةَ بِما تَحْتَ اَفْلاكهِا عَلى أَنْ أَعْصِىَ اللّهَ فى نَمْلَةٍ أَسْلُبُها جِلْبَ شَعيرَةٍ ما فَعَلْتُ، وَ اِنَّ دُنْياكُمْ عِنْدى لاََهْوَنُ مِنْ وَرَقَةٍ فى فَمِ جَـرادَةٍ تَقْـضِمُها، ما لِعَلِىٍّ وَ نَعيمٍ يَفْنى وَلَذَّةٍ لا تَبْقى!؟ حضرت على عليهالسلام فرمود: بخدا سوگند اگر اقليمهاى هفت گانه زمين را با هر چه در زير آسمان آنها است به من دهند تا خدا را در حد گرفتن پوست جوى از دهان مورى نافرمانى كنم، نخواهم كرد. چرا كه اين دنياى شما در نزد من از برگ نيم جويدهاى در دهان ملخى ناچيزتر است. على را با نعمتهاى فناپذير و لذتهاى گذرا و ناپايدار چه كار! از ديدگاه على عليهالسلام حكومت، وسيلهاى براى احقاق حق و اجراى عدالت و احكام خدا بود، نه طعمهاى لذيذ براى كاميابيهاى شخصى. از اين رو سعى داشت در دوران زمامدارى، حق گرا باشد و جلوهها و جاذبههاى دنيوى او را نفريبد و از اجراى عدالت باز ندارد. منبع: نهج البلاغة ، الخـطب : 222
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره علوی » علیه السلام تنديس عدالت
|
