حدیث نمـاز، امانت الهى

فى تفسير القشيرى: اِنَّهُ كانَ عليه‏السلام اِذا حَضَرَهُ وَقْتُ الصَّلاةِ تَلَوَّنَ وَ تَزَلْزَلَ فَقيلَ لَهُ: مالَكَ؟ فَيَقُولُ: جاءَ وَقْتُ أَمانَةٍ عَرَضَها اللّه‏ُ تعالى عَلَى السَّماواتِ وَ الاَْرْضِ وَ الْجِبالِ فَاَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَها وَ حَمَلَها الاْنسانُ. حديث

در تفسير قشيرى آمده است: هرگاه وقت اداى نماز مى‏رسيد، رنگ چهره اميرالمؤمنين عليه‏السلام تغيير مى‏يافت و بر خود مى‏لرزيد. وقتى به او مى‏گفتند: اين چه حالت است؟ مى‏فرمود: هنگام اداى امانتى رسيده است كه بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه شد و آنها از حمل آن سرباز زدند و انسان اين بار امانت را برداشت.

نماز، ايستادن بنده در پيشگاه خداى قادر و قهّار است. او مولا و آفريدگار است و ما بنده‏اى سراسر نياز. حق نماز آن است كه اين جايگاه را بشناسيم و در نمازها خضوع و خشوع داشته باشيم و حضور قلب را مايه قبولى نمازها بدانيم.

منبع: المناقب 2: 124 و الاحزاب / 72
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره علوی » علیه السلام نمـاز، امانت الهى
 
 
 
 
 
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به انهار میباشد. www.anhar.ir
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com