حدیث فـروغ فرشتـگان

سَأَلْتُ عَنْ‏اَبى‏عَبْدِاللّه‏ ِ عليه‏السلام عَنْ فاطِمَةَ لِمَ سُمِّيَتِ الزَّهْراءُ؟ فَقالَ: لاَِنَّها كانَتْ اِذا قامَتْ فى مِحْرابِها زَهَرَ نُورُها لاَِهْلِ السَّماءِ كَما تَزْهَرُ ـ تَزْهُو ـ نُورُالْكَواكِبِ لاَِهْلِ‏الاَْرْضِ.علل الشرائع، ج 1: 21

راوى مى‏گويد: ازحضرت صادق عليه‏السلامعلت نامگذارى حضرت فاطمه عليهاالسلام را به ـ زهرا ـ پرسيدم. فرمود: چون وقتى كه در محراب عبادتش به نماز مى‏ايستاد، فروغ نورش براى ساكنان آسمان مى‏درخشيد، همان گونه كه نور ستارگان آسمان براى زمينيان مى‏درخشد.

«زهرا» به معنى درخشان است. حضرت فاطمه عليهاالسلامشخصيتى فروزان داشت و عبادت‏هاى خالصانه‏اش به درگاه خدا، فروغ وجودش را به آسمانها و به عرشيان مى‏رساند. از اين رو لقب آن حضرت «زهرا» بود. درخشش معنويّات و درك آن براى آسمانيان، از مقوله‏اى ديگر است كه براى آنان محسوس است.

منبع: چون وقتى كه در محراب عبادتش به نماز مى‏ايستاد، فروغ نورش براى ساكنان آسمان مى‏درخشيد، همان گونه كه نور ستارگان آسمان براى زمينيان مى‏درخشد.