واصل بن عطاء گويد: در امام حسن عليهالسلام سيماى پيامبران و شكوه و جلوه پادشاهان جمع بود.
سيماى پيامبرانه داشتن، بيشتر نشان دهنده بعد روحى و معنوى و شخصيت باطنى آن حضرت است و شكوه شاهانه داشتن، حشمت ظاهرى امام را مىرساند. بيشتر مردم در شخصيتشناسى به هيبت وشوكت ظاهرى افراد مىنگرند و آن را ملاك عظمت مىدانند. امام مجتبى عليهالسلام هر دو جنبه را داشت. اين بود كه در دل و ذهن همگان جاى داشت.
