حدیث اطعـام غـذا
عَن نَجيحٍ قـالَ: رَاَيْتُ الْحَسَنَ بْنَ عَلىٍّ عليهالسلام يَاكُلُ وَ بَيْنَ يَدَيْهِ كَلْبٌ، كُلَّما أَكَلَ لُقْمَةً طَرَحَ لِلْكَلْبِ مِثْلَها، فَقُلْتُ لَهُ: يَا بْنَرَسُولِاللّهِ أَلا أَرْجِمُ هذَا الْكَلْبَ عَنْ طَعامِكَ؟ قالَ عليهالسلام : دَعْهُ اِنّى لاََسْتَحْيى مِنَاللّهِ أَنْ يَكُونَ ذُورُوحٍ يَنْظُرُ فىوَجْهى وَ أَنَا آكُلُ ثُمَّ لا أُطْعِمُهُ. نجيج گويد: ديدم امام حسن عليهالسلام غذا مىخورد و سگى مقابلش بود، هر لقمهاى كه حضرت ميل مى فرمود لقمهاى نيز براى سگ مىانداخت، عـرض كردم: اى فـرزند پيامبر آيا اين سـگ را بـرانم ؟ فرمود: رهايش كن. از خدا حيا دارم كه طعامى بخـورم و جـاندارى مقابلم ايسـتاده باشد و نگاه كند و بـه آن غذا ندهـم. غذا دادن به حيوانات، پسنديده است، خصوصا حيوانى همچون سگ كه مشهور به وفا و قدرشناسى است. اين حديث نيز روح بلند سخاوت و كرم آن حضرت را نشان مىدهد. منبع: مسند امام مجتبى عليهالسلام، ص 130
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره حسنی » علیه السلام اطعـام غـذا
|