حدیث اطعـام غـذا

عَن نَجيحٍ قـالَ: رَاَيْتُ الْحَسَنَ بْنَ عَلىٍّ عليه‏السلام يَاكُلُ وَ بَيْنَ يَدَيْهِ كَلْبٌ، كُلَّما أَكَلَ لُقْمَةً طَرَحَ لِلْكَلْبِ مِثْلَها، فَقُلْتُ لَهُ: يَا بْنَ‏رَسُولِ‏اللّه‏ِ أَلا أَرْجِمُ هذَا الْكَلْبَ عَنْ طَعامِكَ؟ قالَ عليه‏السلام : دَعْهُ اِنّى لاََسْتَحْيى مِنَ‏اللّه‏ِ أَنْ يَكُونَ ذُورُوحٍ يَنْظُرُ فى‏وَجْهى وَ أَنَا آكُلُ ثُمَّ لا أُطْعِمُهُ. حديث

نجيج گويد: ديدم امام حسن عليه‏السلام غذا مى‏خورد و سگى مقابلش بود، هر لقمه‏اى كه حضرت ميل مى فرمود لقمه‏اى نيز براى سگ مى‏انداخت، عـرض كردم: اى فـرزند پيامبر آيا اين سـگ را بـرانم ؟ فرمود: رهايش كن. از خدا حيا دارم كه طعامى بخـورم و جـاندارى مقابلم ايسـتاده باشد و نگاه كند و بـه آن غذا ندهـم.

غذا دادن به حيوانات، پسنديده است، خصوصا حيوانى همچون سگ كه مشهور به وفا و قدرشناسى است. اين حديث نيز روح بلند سخاوت و كرم آن حضرت را نشان مى‏دهد.

منبع: مسند امام مجتبى عليه‏السلام، ص 130
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره حسنی » علیه السلام اطعـام غـذا
 
 
 
 
 
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به انهار میباشد. www.anhar.ir
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com