حدیث سجدههاى امام
قالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمّدُ بْنُ عَلىٍّ الباقِرِ عليهماالسلام: اِنَّ أَبى عَلىَّ بْنَ الْحُسَيْنِ عليهماالسلام ما ذَكَرَ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ نِعْمَةً اِلاّ سَجَدَ، وَ لا قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتابِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ فيها سُجُودٌ اِلاّ سَجَدَ وَ لا دَفَعَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ عَنْهُ سُوءً يَخْشاهُ أَوْ كَيْدَ كائِدٍ اِلاّ سَجَدَ وَ لا فَرَغَ مِنْ صَلاةٍ مَفْرُوضَةٍ اِلاّ سَجَدَ، وَ لا وُفِّقَ لاِِصْلاحٍ بَيْنَ اثْنَيْنِ اِلاّ سَجَدَ وَ كانَ أَثَرُ السُجُودِ فى جَميعِ مَواضِعِ سُجُودِهِ، فَسُمِّىَ السَّجّادُ لِذلِكَ. امام باقر عليهالسلام فرمود: پدرم على بن الحسين عليهماالسلام هيچگاه نعمتى را ياد نمىكرد جز اينكه سجده شكر انجام مىداد، و آيهاى از كتاب خدا را نمىخواند كه داراى سجده بود مگر اينكه سجده مىكرد، و هرگاه خداوند، مكر حيلهگرى يا خطرى را از او بر طرف مىكرد سجده شكر به جا مىآورد و هر وقت از نماز فارغ مىشد سجده مىكرد و زمانى كه موفق مىشد بين دو نفر اصلاح كند سجده مىكرد و طورى بود كه اثر سجده در تمام اعضاى هفتگانه سجده او نمايان بود از اين جهت او «سجّاد» ناميده شد. توفيق بر بندگى خدا و انجام كارهاى خير هم يك نعمت الهى است و بر آن هم بايد خدا را شكر كرد. سجده شكر، حالتى است كه انسان را به خدا نزديك مىكند. منبع: بحارالانوار، ج 46، ح 6.
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره سجادی » علیه السلام سجدههاى امام
|
