حدیث فصل دوم: سـيره مردمى امام ...

عَنِ الصّادِقِ عليه‏السلام قالَ: كانَ عَلىُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عليهماالسلام لايُسافِرُ اِلاّ مَعَ رُفْقَةٍ لايَعْرِفُونَهُ وَ يَشْتَرِطُ عَلَيْهِمْ أَنْ يَكُونَ مِنْ خَدَمِ الرُّفْقَةِ فيما يَحْتاجُونَ اِلَيْهِ.

امام صادق عليه‏السلام فرمود: امام چهارم عليه‏السلام جز با كاروانى كه او را نشناسند مسافرت نمى‏كرد و با آنان شرط مى‏كرد كه از خدمتگزاران كاروان در نيازمندى‏هاى آنان باشد.

از آداب سفر آن است كه انسان اخلاق خوب با همسفران داشته باشد و با آنان در كارها همكارى كند و از خواسته‏هاى شخصى به نفع جمع همسفران بگذرد، نه آنكه پيوسته ايراد بگيرد، يا كار خود را به دوش ديگران بگذارد و كَلّ بر آنان و خودخواه و تن‏پرور باشد. سفر امام سجاد عليه‏السلام در جمع كاروانيان به صورت ناشناس براى آن بود كه بارى بر دوش آنان نباشد، بلكه يار و همكارشان گردد.

منبع: بحارالانوار، ج 46، ص 69.