حدیث اخلاص امام سجاد عليهالسلام
وَكانَ عَلىُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عليهماالسلام لَيَخْرُجُ فِى اللَّيْلَةِ الظَّلْماءِ فَيَحْمِلُ الْجِرابَ فيهِ الصُّرُرُ مِنَ الدَّنانيرِ وَالدَّراهِمِ حَتّى يَأْتى بابا بابا فَيَقْرَعُهُ ثُمَّ يُناوِلُ مَنْ يَخْرُجُ اِلَيْهِ، فَلمّاماتَ عَلىُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عليهماالسلام فَقَدُوا ذلِكَ فَعَلِمُوا أَنَّ عَلىَّ بْنَ الْحُسَيْنِ الَّذى كانَ يَفْعَلُ ذلِكَ. امام سجاد عليهالسلام شب تاريك از خانه خارج مىشد و انبانى را كه در آن كيسههاى درهم و دينار بود با خود برمىداشت و مىآمد درب منزلها و در مىزد و از آنها به كسى كه دم درب مىآمد مىداد. (بدون اينكه شناخته شود.) زمانى كه به شهادت رسيد و ديگر او را نديدند دانستند كه امام سجاد بود كه آن كار را مىكرد. اين مصداق بارز رأفت به مردم و دلسوزى نسبت به ديگران و اخلاص در انفاق و صدقه است و عمل خالص، كارى دشوار و كمياب است و مخلصان هم در معرض وسوسههاى شيطانىاند. منبع: بحارالانوار، ج 46، ص 66.
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره سجادی » علیه السلام اخلاص امام سجاد عليهالسلام
|