جابر پسر عبداللّه مىگويد: يك روز امام باقر عليهالسلام از خانه بيرون آمد در حالى كه مىفرمود: اى جابر! به خدا سوگند كه غمناكم و دلم گرفتار گشته است. گفتم: فدايت شوم چه غم و چه دلمشغولى؟ آيا براى دنيا؟ فرمود: نه اى جابر، بلكه غم و غصّه آخرت.
ارزش هر كس با اشتغالات فكرى و همّ و غمّ او شناخته مىشود. بعضىها بر امور ناچيز غصّه مىخورند، بعضى هم غم و غصّهشان مربوط به آخرت است و از عذاب آن دنيا هراسان و نگرانند و به فكر آينده خويشاند. غصه بر آخرت، ارزشمندتر از غصه بر دنياست.
منبع: تحف العقول، ص 328.
