حدیث در طواف كعبه

عَنْ أبى مَرْيَمَ قالَ: كُنْتُ مَعَ أَبى جَعْفَرٍ عليه‏السلام أَطُوفُ فَكانَ لا يَمُرُّ فىطَوافٍ مِنْ طَوافِهِ بِالرُّكْنِ الْيَمانىِّ اِلاّ اسْتَلَمَهُ ثُمَّ يَقُـولُ: اَللّهُمَّ تُبْ عَلَىَّ حَتّى أَتُوبَ وَاعْصِـمْنى حَتّى لااَعُـودَ.

ابومريم مى‏گويد: همراه امام باقر عليه‏السلام به گرد خانه خدا طواف مى‏كردم. هرگاه امام در طوافش به ركن يمانى مى‏رسيد، دست بدان مى‏ماليد و مى‏گفت: خدايا به من توجه و عنايتى كن تا توبه كنم و مرا حفظ كن تا دوباره (به آنچه مورد رضاى تو نيست) بر نگردم.

دعا در مسجد الحرام، آن هم هنگام دست كشيدن به حجر الأسود و در ركن يمانى فضيلت بيشترى دارد. كعبه و مسجد الحرام خانه خداست و طواف، چرخيدن به دور خانه اوست و دعا در اين مكان و حال، به اجابت نزديك‏تر است.

منبع: الكافى، ج 4، ص 409، روايت 14.