حدیث مناجـات شـبانه
قـالَ الصَّـادِقُ عليهالسلام: كانَ أَبى يَقُولُ فى جَوْفِ اللَّيْلِ فى تَضَرُّعِهِ: اَمَـرْتَنى فَـلَمْ أَئْتَمِرْ وَ نَهَيْتَنى فَـلَمْ أَنْـزَجِرْ فَها أَنَا ذا عَبْدُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ لا أَعْتَذِرُ. امام صادق عليهالسلام فرمود: پدرم در نيمههاى شب به هنگام مناجاتش مىگفت: [خدايا] فرمانم دادى فرمان نبردم، مرا نهى كردى، دست نكشيدم. پس اينك منم بنده تو در پيشگاهت ايستادهام و عذرى نمىجويم! در دعا و نيايش و تهجّد، مهمترين كار، اعتراف به قصور و كوتاهى و بر شمردن لغزشها در پيشگاه خدا و استغفار از يكايك گناهان است تا از اين راه، رحمت الهى جلب شود. چه خوب است كه تلاش روزانه انسان، همرا با دعا و تضرّع و اشك شبانه باشد، آنگونه كه اولياى الهى چنين بودند. منبع: بحارالانوار، ج 46، ص 290، روايت 14.
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره باقری » علیه السلام مناجـات شـبانه
|
