حدیث برخورد با همسفر
عَنْ أبي عُبَيْدَةَ الْحَذّاءِ قالَ: زامَلْتُ مَعَ أَبىجَعْفَرٍ عليهالسلام، فَكانَ إذا نَزَلَ يُريدُ حاجَةً ثُمَّ رَكِبَ فَصافَحَنى. قالَ فَقُلْتُ: كَأَنَّكَ تَرى فى هذا شَيْئا، قـالَ عليهالسلام: نَعَمْ اِنَّ الْمُـؤْمِنَ اِذا صافَحَ الْمُؤْمِنَ تَفَرَّقـا مِنْ غَيْرِ ذَنْبٍ. ابوعبيده حذّاء از ياران امام باقر عليهالسلام مىگويد: با امام باقر عليهالسلام در راهى همسفر و همراه بودم. هرگاه آن حضرت نيازى داشت و پياده مىشد، به هنگام سوار شدن با من دست مىداد. گفتم گويا در اين دست دادن چيزى [از فضيلت ]سراغ دارى؟ فرمود: آرى، چون مؤمنى با مؤمنى دست دهد، بدون گناه از همديگر جدا مىشوند (خدا گناه هردو را مىبخشد). از آداب معاشرت در اسلام، مصافحه و دست دادن هنگام ملاقات است و اين كار، صميميت و محبّت مىآورد. اينكه امام حتّى بعد از پياده شدن و سوار شدن دوباره، دست مىداد، تأكيد بر اين كار را مىرساند. منبع: مشكاة الانوار، ص 203.
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره باقری » علیه السلام برخورد با همسفر
|
