حدیث برخورد با ملاقات كنندگان
قالَتْ سَلْمى مَولاةُ أَبي جَعْفَرٍ عليهالسلام: كانَ يَدْخُلُ عَلَيْهِ اِخْوانُهُ فَلا يَخْرُجُونَ مِنْ عِنْدِهِ حَتّى يُطْعِمَهُمُ الطَّعامَ الطَّيِّبَ وَ يَكْسُوهُمُ الثِّيابَ الْحَسَنَةَ وَ يَهِبُ لَهُمُ الدَّراهِمَ فَاَقُولُ لَهُ فى ذلِكَ لِيُقِلَّ مِنْهُ فَيَقُولُ عليهالسلام: يا سَـلْمى ما حَسَنَـةُ الدُّنْـيا اِلاّ صِلَةَ الاْءخْوانِ وَ الْمَعارِفَ. سلمى كنيز امام باقر عليهالسلام مىگويد: برادران آن حضرت نزد او مىآمدند و از محضرش خارج نمىشدند مگر اينكه آنانرا غذاى گوارا مىخورانيد و لباسهاى نيكو مىپوشانيد و بدانان درهمهاى نقره مىبخشيد. در اين باره با او سخن گفتم تا از اين رفتار خويش بكاهد، ولى او مىفرمود: اى سلمى! خوبى دنيا جز نيكى با برادران و آشنايان چيزى نيست. ارزش ثروت و مُكنت دنيا به آن است كه در راه خير و نيك مصرف شود. بعضىها در «آزمون مالى» مردود مىشوند و مال دنيا وبال گردنشان مىشود و بايد حساب پس بدهند. منبع: بحارالانوار، ج 46، ص 290، روايت 15.
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره باقری » علیه السلام برخورد با ملاقات كنندگان
|