حدیث سـجده بر تربت كربلا
قالَ مُعاويةُ بْنُ عَمارٍّ: كانَ لاَِبى عَبْدِ اللّهِ عليهالسلام خَريطَةُ ديباجٍ صَفْراءَ فيها تُرْبَةُ أبى عَبْدِاللّهِ عليهالسلام فَكانَ اِذا حَضَرَتِ الصَّلاةُ صَبَّهُ عَلى سَجّادَتِهِ وَ سَجَدَ عَليهِ. معاويهبنعمار (يكىاز اصحاب امامصادق عليهالسلام)مىگويد: امام صادق عليهالسلام را كيسهاى ابريشمين و زرد بود كه در آن خاك كربلاى حسين بود. چون هنگام نماز فرا مىرسيد آن خاك را بر سجاده خود مىريخت و بر آن سجده مىكرد. فضيلت سجده بر تربت سيّد الشهدا عليهالسلام بسيار است. سجده بر تربت و ذكر گفتن با تسبيحى كه از تربت قبر آن حضرت تهيّه شده باشد، يادآور آن امام مظلوم و الهام بخش جانبازى و فداكارى در راه دين است. از تربت شهيد، بوى خون و جهاد به مشام مىرسد و اينگونه يادآورى از واقعه عاشورا، تجديد ميثاق با آن حماسه بزرگ و حماسه آفرينان خدايى است. منبع: وسائل الشيعه 3: 608 ح 3
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره صادقی » علیه السلام سـجده بر تربت كربلا
|