حدیث سـجده بر تربت كربلا

قالَ مُعاويةُ بْنُ عَمارٍّ: كانَ لاَِبى عَبْدِ اللّه‏ِ عليه‏السلام خَريطَةُ ديباجٍ صَفْراءَ فيها تُرْبَةُ أبى عَبْدِاللّه‏ِ عليه‏السلام فَكانَ اِذا حَضَرَتِ الصَّلاةُ صَبَّهُ عَلى سَجّادَتِهِ وَ سَجَدَ عَليهِ. حديث

معاويه‏بن‏عمار (يكى‏از اصحاب امام‏صادق عليه‏السلام)مى‏گويد: امام صادق عليه‏السلام را كيسه‏اى ابريشمين و زرد بود كه در آن خاك كربلاى حسين بود. چون هنگام نماز فرا مى‏رسيد آن خاك را بر سجاده خود مى‏ريخت و بر آن سجده مى‏كرد.

فضيلت سجده بر تربت سيّد الشهدا عليه‏السلام بسيار است. سجده بر تربت و ذكر گفتن با تسبيحى كه از تربت قبر آن حضرت تهيّه شده باشد، يادآور آن امام مظلوم و الهام بخش جانبازى و فداكارى در راه دين است. از تربت شهيد، بوى خون و جهاد به مشام مى‏رسد و اينگونه يادآورى از واقعه عاشورا، تجديد ميثاق با آن حماسه بزرگ و حماسه آفرينان خدايى است.

منبع: وسائل الشيعه 3: 608 ح 3
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره صادقی » علیه السلام سـجده بر تربت كربلا
 
 
 
 
 
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به انهار میباشد. www.anhar.ir
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com