حدیث منـزلت دنــيا

عَنْ حَفْصِ بْنِ غياثٍ قالَ قالَ أَبُوعَبْدِاللّه‏ِ عليه‏السلام: يـا حَفْصُ ما مَنْـزِلَةُ الدُّنـْيا مِنْ نَفـْسى اِلاّ بَمَنْزَلَةِ الْمَيْتَةِ اِذا اضْطَرَرْتُ اِلَيْها أَكَلْتُ مِنها.

حفص بن غياث مى‏گويد امام صادق عليه‏السلام فرمود: اى حفص موقعيّت دنيا در نزد من همانند مردارى است كه چون ناچار شوم از آن استفاده مى‏كنم.

در روايات بسيار، از دنيا به عنوان لاشه و جيفه‏اى ياد شده كه دنيا پرستان همچون سگ‏هاى ولگرد، براى تصاحب آن با يكديگر نزاع مى‏كنند. نگاه آخرت گراى اهل عرفان و ايمان، سبب مى‏شود كه توجه كمترى به دنيا نشان دهند و در حدّ ضرورت و رفع نياز به آن بنگرند و خود را از وابستگى به آن برهانند. البته اصل دنيا بد و نكوهيده نيست، بلكه دنيا زدگى و اسارتِ دنيا ناپسند و مانع كمال انسان است.

منبع: وسائل الشيعه 16: 312 ح 6