مُوَفَّقُ الْمَدينى، عَنْ أَبيهِ، عَنْ جَدِّهِ قالَ: بَعَثَ إلَىَّ الْماضى عليهالسلام يَوْما فَأَجْلَسَنى لِلْغَداءِ، فَلَمّا جائُوا بِالْمائِدَةِ لَمْ يَكُنْ عَلَيْها بَقْلٌ، فَأَمْسَكَ يَدَهُ، ثُمَّ قالَ لِلْغُلامِ: أَما عَلِمْتَ أَنّى لاآكِلُ عَلى مائِدَةٍ لَيْسَفيها خُضْرَةٌ فَأْتِنى بِالْخُضْرَةِ قالَ: فَذَهَبَ الْغلامُ، فَجاءَ بِالْبَقْلِ، فأَلْقاهُ عَلَىالْمائِدَةِ فَمَـدَّ يَدَهُ عليهالسلام وَ أَكَـلَ.
موفق مدينى از پدرش و او هم از جدّش نقل نموده: روزى امام هفتم عليهالسلام كسى را دنبال من فرستاد، مرا بر سر سفره غذا نشاند، وقتى سفره را آوردند، در آن سبزى نبود، امام عليهالسلام دست نگه داشته و به غلام خود فرمود: آيا نمىدانى من سفرهاى كه سبزى نداشته باشد از آن نمىخورم، برايم سبزى بياور. مىگويد: غلام برخاست و سبزى را آورده بر سفره نهاد و امام عليهالسلام دستش را دراز كرد و شروع به خوردن نمود.
خوردن سبزيجات بسيار مفيد است و امامان ديگر هم به آن اهميت مىدادند و سعى مىكردند در سفره آنان سبزى وجود داشته باشد، چون هم مايه طراوت است، هم خواص بسيار دارد.
