حدیث اسـتدلال به قـرآن
إِبْراهيمُ بْنُ الْعَبّاسِ يَقُولُ: ... وَ كانَ المَامُونُ يَمْتَحِنُهُ بِالسُّؤالِ عَنْ كُلِّ شَيءٍ فيهِ، وَ كان كَلامُهُ كُلُّهُ وَ جَوابُهُ وَ تَمَثُّلُهُ اِنْتِزاعاتٍ مِنَ القُرْانِ. ابراهيم بن عباس مىگويد: مأمون امام رضا عليهالسلام را با سؤال كردن از هر چيزى امتحان مىكرد، و امام عليهالسلام در حالى كه همه سخن و جواب و استشهادش قرآنى بود او را پاسخ مىداد. اهلبيت پيامبر صلىاللهعليهوآله، قرآن شناسترين مردم بودند و علم قرآن از سوى خدا به آنان سپرده شده بود و امّت پيامبر، خوشه چين علوم و معارف آنانند. تسلّط حضرت رضا عليهالسلام به قرآن در حدّى بود كه هر سخن و جوابى را مستند به آيات قرآن مىكرد، تا راه انكار بر ديگران بسته شود. قرآن، حرف آخر و نهايى را درباره موضوعات بيان مىكند و استناد سخنان به آيات قرآن، آن را قوىتر و قابل قبولتر مىسازد. منبع: عيون اخبار الرضا 2: 193 ح 4
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره رضوی » علیه السلام اسـتدلال به قـرآن
|
