حدیث فصل دوم: عـبادت فقــيه متـعبد
قالَ ابنُ العِمادِ الحَنبَلى: اَبُوالْحَسَنِ عَلىُّ بْنُ الْجَوادِ ... كانَ فَقيـها ، اِماما، مُتَعَبـِّدا. ابن عماد حنبلى گويد: ابوالحسن على بن الجواد عليهالسلام فقيه، پيشوا و متعبد (پاىبند به دستورهاى الهى) بود. بندگى، اطاعت و تسليم را در پى دارد. در آستان خداوند، هر كه بندهتر باشد، مقرّبتر است. تعبّد، آن است كه مؤمن در برابر فرمان الهى و تكليف دينى مطيع محض باشد و هيچ چون و چرايى نسبت به اوامر مولى نداشته باشد و اين بالاترين درجه ايمان و اسلام و بندگى است. منبع: شذرات الذهب 2 : 128 .
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره عسکریین » علیه السلام فصل دوم: عـبادت فقــيه متـعبد
|