حدیث حضـور قـلب

قالَ السيد بن طاووس: كانَ الاِْمامُ الْحَسَنُ عليه‏السلام يَتَّجِهُ فى‏صَـلاتِهِ بِقَلْبِهِ وَ مَشاعِرِهِ نَحْوَاللّه‏ ِ خالِقِ‏الْكَوْنِ وَ واهِبِ الْحَياةِ فَلَمْ يُشَمِّرْ وَ لَمْ يَحْفِلْ بِاَىَّ شَأْنٍ مِنْ شُؤُونِ الدُّنْيا مادامَ يُصَلّى. حديث

سيد بن طاووس گويد: امام عسكرى عليه‏السلام در نماز با قلب و تمام وجود متوجه خداوند جهان‏آفرين و حيات‏بخش مى‏شد و تا وقتى كه در حال نماز بود، به كارى از كارهاى دنيا نمى‏پرداخت و خوشحال نمى‏شد.

حضور قلب كه مايه ارزشمندى عبادت است، نتيجه معرفت خدا و توجّه به جايگاه والاى پروردگار است. كسى كه مجذوب محبت خدا باشد و چشم دلش به جمال خدا بنگرد، از ما سواى او چهره و دل بر مى‏گرداند. در روايات است كه مقدارى از نماز، مقبول خداوند است كه در آن حضور قلب باشد.

منبع: حياه‏الامام‏العسكرى:34.
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره عسکریین » علیه السلام حضـور قـلب
 
 
 
 
 
کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به انهار میباشد. www.anhar.ir
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com