حدیث حضـور قـلب
قالَ السيد بن طاووس: كانَ الاِْمامُ الْحَسَنُ عليهالسلام يَتَّجِهُ فىصَـلاتِهِ بِقَلْبِهِ وَ مَشاعِرِهِ نَحْوَاللّه ِ خالِقِالْكَوْنِ وَ واهِبِ الْحَياةِ فَلَمْ يُشَمِّرْ وَ لَمْ يَحْفِلْ بِاَىَّ شَأْنٍ مِنْ شُؤُونِ الدُّنْيا مادامَ يُصَلّى. سيد بن طاووس گويد: امام عسكرى عليهالسلام در نماز با قلب و تمام وجود متوجه خداوند جهانآفرين و حياتبخش مىشد و تا وقتى كه در حال نماز بود، به كارى از كارهاى دنيا نمىپرداخت و خوشحال نمىشد. حضور قلب كه مايه ارزشمندى عبادت است، نتيجه معرفت خدا و توجّه به جايگاه والاى پروردگار است. كسى كه مجذوب محبت خدا باشد و چشم دلش به جمال خدا بنگرد، از ما سواى او چهره و دل بر مىگرداند. در روايات است كه مقدارى از نماز، مقبول خداوند است كه در آن حضور قلب باشد. منبع: حياهالامامالعسكرى:34.
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « سیره عسکریین » علیه السلام حضـور قـلب
|