قالَ السيد بن طاووس: اِنَّهُ [العَسكَرى عليهالسلام] كانَ يَدْعُو فىصَباحِ كُلِّ يَوْمٍ بِهذَا الدُّعاءِ الْجَليلِ: «يا كَبـيرُ كُلِّ كَبـيرٍ، يا مَنْ لاشَريكَ لَهُ وَ لا وَزِيرَ، يا خالِقَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ الْمُنيرِ، يا عِصْمَةَ الْخائِفِ الْمُسْتَجيرِ، يا مُطْلِقَ الْمُكَبَّلِ الاَْسيرِ، يا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغيرِ ... وَ اَعِنّى عَلىَالْمَوْتِ وَكُرْبَتِهِ وَعَلَىالْقَبْرِ وَ وَحْشَتِهِ » .
سيدبنطاووسگويد: امام عسكرى عليهالسلام در صبح هرروز اين دعاى والا را مىخواند: اى بزرگ هر بزرگى! اى آنكه او را شريك و وزيرى نيست، اى آفريننده خورشيد و ماه تابان، اى پناه و نگهدارنده هراسان پناهجو، اى آزاد كننده اسير از قيد اسارت، اى روزى دهنده كودك كوچك ... مرا بر مرگ و غصه آن و بر قبر و وحشت و تنهايى آن كمك فرما.
مهمترين خواسته اين دعا، برخوردارى از عنايت و رحمت الهى هنگام مرگ و مراحل پس از مرگ است.
منبع: مهج الدعوات : 277.
