امام عـلى عليهالسلام فرمود: هر كس به كار غير مهم بپردازد، كار مهمتر را تباه ساخته است!
از ضرورىترين كارها در يك «زندگى موفق» برنامهريزى و اولويت بندى در كارهاست.
به هر چيزى به اندازه اهميت و ضرورتش بايد بها داد و وقت صرف آن كرد.
همه كارها در يك درجه از اهميت نيستند.
كارِ لازم داريـم و لازمـتر، مفيد داريم و مفـيدتر. در يك مرحله بـايد اين اولويتها را شـناخت، در گام دوم بـايد طبـق آن، برنـامهريزى و عـمل كــرد.
اين يكى از شيوهها و نكات «مديريت» است كه انسانرا در رسيدن به هدف و بهرهگيرى از امكانات موفقتر مىسازد.
راستى... به چه كارى مشغوليم؟
آيا كارهاى مهمترى هست كه زمين مانده باشد؟ اگر وقت خود را صرف كارهاى كم اهميت يا غير ضرورى يا لغو بكنيم، در آينده حسرت اين غفلتها را خواهيم خورد و آنگاه ديگر فرصت تدارك و جبران هم برايمان نخواهد بود.
«اَهمّ» و «مُهم» كردن در امور و برنامهريزى، شرط كاميابى است در غير اين صورت، آنچه بايد انجام دهيم، زمين مىماند و كارهاى كم اهمّيت سرمايه و وقت و عمر ما را مىخورد!
