امام عـلى عليهالسلام فرمود: به پدران خود خوبى كنيد، تا پسرانتان هم به شما خوبى كنند.
بزرگ شمردن بزرگان خانواده و حفظ حرمت آنان، سنتى دينى و دستورى خدايى است. حقشناسى و اداى سپاس نسبت به زحمات و خدمات پدران، دليل «رشد عقلى» و «كمال عاطفى» است.
فرزندان، ادب رفتارى و شيوه معاشرت و فرهنگ اجتماعى را از اولياى خود مىآموزند.
اگر «نهال ادب» در زمين دل كودكان كاشته شود، در آينده به ثمر خواهد نشست.
اين بذرافشانى و نهال نشانى، گاهى هم غير مستقيم است. ما اگر در برابر پدر و مادر خويش، تواضع و احترام و احسان نداشته باشيم، فرزندانمان از كجا بياموزند كه در مقابل پدرانشان بايد ادب نشان دهند و كوچكى و فروتنى كنند؟
كودكان، اگر ببينند كه والدين، به پدر بزرگ و مادربزرگ، احترام مىگذارند و نيكى مىكنند و تكريم و نوازش و مراقبت آنان را «عبادت» مىشمرند، همين را خواهند آموخت و با پدر و مادر خودشان چنان خواهند بود.
اگر مىخواهيد فرزندان، هواى شما را داشته باشند، هواى پدر و مادر خود را داشته باشيد!
