امام عـلى عليهالسلام فرمود: كم خوردن، از بسيارى از بيماريهاى جسمى جلوگيرى مىكند.
«پرخورى» ريشه بسيارى از بيماريهاست و «پرهيز»، اصلىترين درمان خيلى از دردهاست. در روايات نيز چنين حكمتى بيان شده است.
فرمان «روزه» نيز، اگر حكمتها و فلسفههايى دارد، يكى هم سامان بخشى به وضعيت بدن و دستگاههاى تغذيه در درون و ساخت و سازهاى داخلى بدن است.
البته بشرطى كه روزه گرفتن، نوعى آسايش و استراحت دادن به «جهاز هاضمه» باشد، نه آنكه با پرخوريهاى هنگام افطار و سحر، نه تنها استراحت را از معده بگيريم، بلكه بار آن را بيشتر و كار آن را اضافهتر سازيم!
«روزه درمانى» نيز كه در برخى معالجات به كار گرفته مىشود، به نوعى استفاده از همين نكته و حكمت است.
حيف است «روزه» را كه مىتواند «درمان كننده» باشد، با پرخوريهاى شامگاهى و سحرگاهى از خاصيت بيندازيم.
