حدیث زكات توانـگرى

نعمتهاى خدا، در عين حال كه لطف او در حق بندگان است، گاهى هم وسيله «آزمايش» است.
خداوند هر كه را به چيزى مى‏آزمايد، يكى را به مال و ثروت، يكى را به جمال و زيبايى، ديگرى را با قدرت و رياست.
پرداخت زكات، مايه افزايش «مال» مى‏گردد. اين وعده تخّلف‏ناپذير خداست.
آيا همسايگانتان را مى‏شناسيد؟ با آنان رفت و آمد و همدلى و همدردى داريد؟ آيا به اقوامتان سركشى و رسيدگى مى‏كنيد؟ مساعدت و احسان با آنان داريد؟
خدا نكند كه زندگى ماشينى و اشتغالات روزمره و گرفتارى‏هاى زندگى ماشينى، ما را چنان در درياى «خود»مان غرق كند كه «همسايه» و «خويشاوندان» را از ياد ببريم.
از ما اگر به همسايگان خير و نيكى نرسد، «حق همسايگى» را ادا نكرده‏ايم.
ناسپاسى، موجب زوال نعمت الهى است.
نكند با ادا نكردن حق و زكات «يسار» و «ثروتمندى»، زمينه‏ساز زوال گرديم و... گرفتار وبال!