امام عـلى عليهالسلام فرمود: دوستىدينداران،ديرگسسته مىشود وثبات وبقاىآن هميشگىاست.
گزينش دوست، اگر با «ملاك» و «معيار» باشد، به اين زودىها به جدايى كشيده نمىشود.
اگر بناى دوستى بر «احساس»، «سودجويى» و «فرصتطلبى» استوار شده باشد، ناپايدار است. اما اگر معيار «دين» در كار باشد، به اين زودى گسسته نمىشود.
اگر دوستى مىكنيد، با دينداران و خداترسان دوستى كنيد، چرا كه «عقيده دينى» و معتقدات مذهبى، انسان را وظيفه شناس و حق شناس بار مىآورد.
برعكس، پيوند مودت با آنان كه تاروپود زندگىشان با رشتههاى دين و عقيده به مبدأ و معاد، انسجام و استوارى نيافته است، ناپايدار است و با تغيير وضع اقتصادى و شرايط روزگار، رابطهها هم گسسته مىشود.
دين، فرمان مىدهد كه «حقوق برادرى» را مراعات كنيم،
با دوستان خويش با ايثار و مواسات و صداقت رفتار كنيم،
از بدزبانى و غيبت و تحقير بپرهيزيم،
به اتكاى دوستى حقوق دوستان را زيرپا نگذاريم،
آيا با مراعات اين دستورها، دوستيها ديرپاتر نخواهد بود؟
