امام عـلى عليهالسلام فرمود: مغـلوب شـهوت، ذليلتر از برده زرخـريد است.
شهوت، تنها «شهوت جنسى» نيست.
هر نوع خواستههاى نفسانى و اميال و غرايز كه در وجود ماست، نوعى «شهوت» است. خواستههايى دارد و در پى «اشباع» شدن و «ارضاء» است.
كسى كه نتواند بر خواستههاى نفس و تمايلات دل خويش «مهار» بزند، بلكه مغلوب و محكوم آن غريزه شود، به ذلت و خوارى مىافتد.
مغلوب شهوت جنسى شدن، آدمى را به حرام مىافكند و رسوا مىسازد.
مغلوب شهوت مالى، انسان را گرفتار حرامخوارى و ثروتاندوزى و قارون صفتى مىكند.
مغلوب شهوت جاه و مقام، انسان را براى رسيدن به آنچه «ندارد»، يا نگهداشتن آنچه «دارد»، به هر تباهى، رذالت، خفّت و ننگ وامىدارد و او را بردهاى رام مىسازد.
بردگى نفس و غلامى شهوت، بسيار فاجعهبارتر از حقارت بردهاى است كه خريد و فروش مىشود و نزد اين و آن به خدمت و بيگارى مىپردازد.
سربلند و آقا كسى است كه «برده شهوت» نباشد.
