حدیث پـاسخى به نام سـكوت

بسيارى از فتنه‏ها، از «زبان» سرچشمه مى‏گيرند.
كار مهم زبان هم «حرف زدن» است.
بسيارى از حرفها، غير ضرورى و گاهى هم مفسده انگيزند. پس «چاره»، در سكوت و دم فرو بستن و كم سخن گفتن و هر سخنى را پاسخ نگفتن و پرهيز از جدال كلامى است و مناقشات لفظى.
وقتى سخنى ابلهانه و جاهلانه است، بهترين پاسخ مناسب آن «خاموشى» است.
آنجا هم كه جواب دادن به يك حرف، فتنه و فساد به بار مى‏آورد، مناسب‏ترين جواب «سكوت » است.
بزرگان گفته‏اند كه: اگر سخن، نقره است، سكوت، «طلا» ست و اين اشاره به ارزش سكوت معنى‏دار و بجا و مصلحت انديشانه است كه به سود فرد و جامعه است.
شايد براى بعضى‏ها، بهترين عبادت و خدمت به جامعه و خلق خدا، همان «سكوت» باشد، تا نه اختلافى پديد آيد، نه به منازعه‏اى دامن زده شود و نه آتش دشمنى و جبهه‏گيرى شعله‏ورتر گردد.
جان به فداى آن سكوت‏هايى كه آتش فتنه‏ها را فرو مى‏نشاند!...