حدیث بهـترين مشـاوران

مهمتر از اصل «مشورت»، شناختن و يافتن مشاوران خوب و شايسته است. ولى اين «خوبى» و «شايستگى» در مشاور، چيست؟ و معيار آن كدام است؟
انگيزه رايزنى و مشورت، بهره‏گيرى از دانش و تجربه و خرد ديگران است.
آنچه ما را از خطا و بيراهه و لغزش مصون مى‏دارد، افزودن دانسته‏ها و تجربه‏هاى ديگران به دانش و فهم و تجارب خويش است.
آنكه در كارها و نظرها و تصميم‏ها، اهل «حزم»، «آينده‏نگرى» و «مآل انديشى» نيست، نمى‏تواند براى ما «مشاورى خوب» باشد و ما را به صواب برساند.
«خردمندى»، مانع تصميمهاى عجولانه مى‏شود.
«تجربه»، بالاتر از علم است و «حزم» هم ما را از پشيمانى‏هاى ناشى از شتاب و هوس و نقدانديشى مصون مى‏دارد.
اين است كه نبايد از هر كس نظر خواست و به نظر مشورتى هر فردى عمل كرد.
چهار معيار در مشاور خوب، عبارتند از:
برخوردارى از «علم»، «خرد»، «تجربه» و «حزم»!