حدیث شـناخت دوست و دشمن

فراز و نشيب حوادث، خيلى چيزها را روشن مى‏سازد، از جمله «دوست» و «دشمن» را.
كسانى دوستان و همراهان دوره خوشى و رفاه‏اند. پاى سختى و گرفتارى كه پيش آيد، پاى خود را به عقب مى‏كشند و خود را به بى‏خبرى و بيگانگى مى‏زنند.
عده‏اى ياران روزگار ثروت و مكنت‏اند. همين كه فقر و پريشانحالى چهره نمود، چهره آنان پنهان مى‏شود.
بعضى هم دوستى‏شان تنها در زمان قدرت و حكومت انسان است. وقتى دوره بركنارى و معزولى پيش آيد، آنان هم خود را كنار مى‏كشند و حتى حالى هم نمى‏پرسند.
گاهى بروز مشكلات براى انسان خير و بركت دارد. يكى از بركاتش «شناخت افراد» است، تا بى‏جهت به كسى دل نبندد كه دلبسته او نيست و مودت خويش را نثار كسى نكند كه شايستگى محبت و دوستى و فداكارى ندارد.
افراد را بايد آزمود، آنگاه به دوستى برگزيد.
دوستى هم كه امتحانش را داده است، نبايد به سادگى از كف داد.