حدیث اوّل و آخـر دنيا
قالَ جابِرُبنُ عَبْدِاللّه: دَخَلْتُ عَلى اَميرَالمُؤمِنينَ عليهالسلاميَوْما فَقُلْتُ لَهُ: كَيْفَ اَصْبَحْتَ يا اَميرَ المُؤمِنينَ؟ قالَ: آكُلُ رِزْقى، قالَ جابِرُ: ما تَقُولُ فى دارِ الدُّنيا؟ قالَ: ما نَقُولُ فى دارٍ اَوَّلُها غَمٌّ، وَ آخِرُهَا الْمَوْتُ، قالَ: فَمَنْ اَغْبَطُ النّاسِ؟ قالَ: جَسَدٌ تَحْتَ التُرابِ، أمِنَ مِنَ الْعِقابِ، وَ يَرْجُوا الثَّوابَ. جابربن عبداللّه گفت: روزى خدمت اميرالمؤمنين عليهالسلامرسيدم به حضرت گفتم: اى اميرمؤمنان چطور صبح كردى؟ فرمود: روزى خود را مىخورم جابر گفت: به امام عرض كردم: درباره خانه دنيا چه مىگوئى؟ فرمود: چه بگوئيم در مورد خانهاى كه اوّل آن غم و آخرش مرگ است. جابر گفت: خوشبختترين مردم چه كسى است؟ فرمود: جسمى كه زير خاك است، از عذاب در امان است، و اميد پاداش دارد. منبع: بحارالأنوار، ج 76، ص 16 .
ليست چهل حديث ها چهل حدیث « بینش و حکمت » اوّل و آخـر دنيا
|
