حدیث ادب در زندگى

امام حسن عليه‏السلام رَأيْتُ الْحَسَنَ بْنَ عَلىٍّ عليهماالسلام يَأْكُلُ وَبَيْنَ يَدَيْهِ كَلْبٌ، كُلَّما أكَلَ لُقْمةً طَرَحَ لِلْكَلْبِ مِثْلَها فَقُلْتُ لَهُ: يَابْنَ رَسُولِ‏اللّه‏ِ ألا أرْجِمُ هذَا الْكَلْبَ عَنْ طَعامِكَ؟ قالَ: دَعْهُ إنّى لَأسْتَحْيىَ مِنَ اللّه‏ِ عز و جل أنْ يَكُونَ ذُورُوحٍ يَنْظُرُ فى وَجْهِى وَ أنَا آكُلُ ثمَّ لا اُطْعِمُهُ.

امام حسن عليه‏السلام راوى گويد: امام حسن عليه‏السلام را ديدم كه غذا مى‏خورد و مقابلش هم سگى بود، امام بزرگوار هر لقمه‏اى را كه ميل مى‏فرمود، لقمه‏اى هم براى آن حيوان مى‏انداخت، گفتم: اى فرزند رسول خدا آيا اجازه مى‏فرماييد كه اين سگ را از غذاى شما دور كنم؟ فرمود: آن را رها كن زيرا من از خدا شرم مى‏كنم كه جان‏دارى به صورت من نگاه كند و من بخورم و به آن غذا ندهم.

منبع: بحارالانوار 43: 353 ح 29