حدیث سعادتِ دنيا و آخرت
قال علىٌّ عليهالسلام: اَلنّاسُ فِى الدُّنيا عامِلانِ: عامِلٌ عَمِلَ فِى الدّنيا لِلّدُنْيا، قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْياهُ عَنْ آخِرَتِهِ... فَيُفْنى عُمُرَهُ فى مَنْفَعَةِ غَيْرِهِ، وَعامِلٌ عَمِلَ فِى الدّنيا لِما بَعْدَها فَجائَهُ الَّذى لَهُ مِنَ الدُّنيا بِغَيْرِ عَمَلٍ، فَاَحْرَزَ الْحَظَّيْنِ مَعا وَمَلَكَ الدّارَيْنِ جَميعا. اميرالمؤمنين عليهالسلام فرمود: مردم در دنيا دو گونه كار مىكنند: يكى آنكه در دنيا براى دنيا كار مىكند و دنيايش او را از آخرتش غافل مىسازد... پس عمر خود را در راه منافع ديگران تباه مىسازد، ديگرى آنكه در دنيا براى پس از دنيا كار مىكند، امّا سهم او از دنيا بدون كار به او مىرسد، اين گروه، هر دو بهره را به دست مىآورند وهم دنيا دارند، هم آخرت. منبع: نهج البلاغه (فيض الاسلام) حكمت 261.
ليست چهل حديث ها چهل حديث « صدقه جاریه » سعادتِ دنيا و آخرت
|
