حدیث فرمان به امانتدارى

قالَ الإمامُ عَلِىّ عليه‏السلام: وَ اِنّىِ أُقْسِمُ بِاللّه‏ِ قَسَما صَادِقا، لَئِنْ بَلَغَني أنَّكَ خُنْتَ مِنْ فَيءِ الْمُسْلِمينَ شَيْئا صَغيرا أوْ كَبيرا، لَأشُدَّنَّ عَلَيْكَ شِدَّةً تَدَعُكَ قَليلَ الْوَفْرِ، ثَقيلَ الظهْرِ، ضَئيلَ الاَْمْرِ. والسلام.

عبداللّه‏ بن عباس، از طرف اميرمؤمنان عليه‏السلام در بصره و نواحى اهواز و كرمان و ... سمت كارگزارى داشت. او، زياد بن ابيه را ـ كه چندان هم خوشنام نبود ـ عاملِ بصره كرد. امام اَعمال او را زير نظر داشت و اين نامه را براى او نوشت كه: به خداى سوگند، سوگندى راست! كه اگر آگاه گردم كه در مال مسلمانان به كم و بيش خيانت ورزيده‏اى، چنان بر تو سخت گيرم كه اندك مال‏گردى و گران پشت از فاقه؛ و خوار مايه گردى. والسلام.

منبع: نهج البلاغه، نامه‏ى 20.