حدیث ذلّت، سرانجام اختلاف
قالَ الاْءمامُ عَلِىٌّ عليهالسلام: ... فَانْظُرُوا إلى ماصارُوا إليْهِ فى اخِرِ أُمُورِهِمْ حينَ وَقَعَتِ الْفُرْقَةُ وَ تَشَتَّتِ الْأُلْفَةُ وَاخْتَلفَتِ الْكَلِمَةُ وَالْأَفْئِدَةُ وَتَشَعَّبُوا مُختَلِفينَ وَتَفَرَّقُوا مُتَحاربينَ قَدْ خَلَعَ اللّهُ عَنْهُمْ لِباسَ كَرامَتِهِ وَسَلَبَهُمْ غَضارَةَ نِعْمَتِهِ وَبَقِىَ قِصَصُ أخْبارِهِمْ فيكُمْ عِبَرا لِلْمُعْتَبِرِينَ. امام على عليهالسلام فرمود: پس بنگريد به آخر كارشان«قوم بنىاسرائيل» آن هنگام كه بين آنها تفرقه افتاد، و مهربانى و الفتها بهم خورد و سخنها و دلها مختلف و گروه گروه شدند و بجان هم افتادند و پراكنده گشتند و با هم جنگيدند، پس خداوند، لباس عزّت را از تن آنها بر كند و فراوانى نعمتش را از آنها گرفت و آنچه باقى مانده، سرگذشت آنان است تا مايه عبرت، عبرت گيرندگان باشد شود. منبع: نهج البلاغه، خطبه 192
ليست چهل حديث ها چهل حديث « وحدت » ذلّت، سرانجام اختلاف
|