حدیث 32. بهداشت
17 امام صادق عليهالسلام: اِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْجَمالَ وَ التَّجْميلَ وَ يَكْرَهُ البُؤْسَ وَ التَّباؤسَ فَاِنَّ اللّهَعَزَّوَجَلَّ اِذا اَنْعَمَ عَلى عَبْدٍ نِعْمَةً اَحَبَّ اَنْ يَرى عَلَيْهِ اَثـَرَها. قيلَ: وَ كَيْفَ ذلِكَ؟ قالَ:يُنَظِّفُ ثَوبَهُ وَ يُطَيِّبُ ريحَهُ وَ يُجَصِّصُ دارَهُ وَ يَكْنِسُ أفْنيَتَهُ حَتّى اِنَّ السِّراجَ قَبْلَمَغيبِ الشَّمْسِ يَنْفِى الْفَقْرَ وَ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ؛ خداوند زيبايى و خودآرايى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بيزار است.هرگاه خداوند به بندهاى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببيند.عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تميز بپوشد، خود را خوشبو كند، خانهاش راگچكارى كند، جلوى در حياط خود را جارو كند، حتى روشن كردن چراغ قبل از غروبخورشيد فقر را مىبرد و روزى را زياد مىكند. منبع: امالى طوسى، ص 275، ح 526
فهرست چهل چلچراغ (چهل چهل حديث) 32. بهداشت حديث و آيات
|
